پیچیده نباشیم که پیچیده خراب است!

---

یک تقسیم بر صفر میشود‌ بینهایت، البته در ریاضیات فقط
و
من یک “تو”ی ناخالصم با ضریب همگنی بینهایت و ضریب همزمانی یک و ضریب ِ اتصال صفر

پرده ‌های فروهشته بر هر پُشته، و خلقی از درد تو کشته که چه رودیست این شراب ِ سرخ که سینه پر و خالی از نام تو میشود و سبو پر و خالی از یاد ِ تو...

خیالی از تو در من حامله‌ی ذهن است برای نافهایی که هرگز بریده نمی‌شوند، تا خیالی از تو در من زاده می‌شود را حکایتی‌ست که هنوز.

خیالی از من در من حامله‌ ی تو بود برای حکایت راههای موازی که رفته ‌رفته به هم دور می‌شوندها را هنوز.

بی ‌تعارف من یک‌ واحد “هنوز” هستم هنوز.

و “هنوز” یعنی برای “آنچه نیامده ‌های پشت بهار” دلخوش کردن ِ بی‌ قرار

و بدین ترتیب من هنوز یک‌ فقره “دلخوش ِ بی‌قرار” هستم

من یک “تو”ی ناخالصم با ضریب همگنی بینهایت و ضریب همزمانی یک، که تو مست شرابی و من خانه بر آب و “بر آب” یعنی من یک دلخوش بی‌ قرارم با یک‌ دستگاه انبر کلاغی برای گشایشهای موضعی...

با انگشت اشارت به اشاره های دور در مسیر رود که سبابه‌ ی تو عجب سبابه‌ ایست

سبابه‌ هایی برای اثبات ِ اشارت ِ اتصال به کبریای کبیر، سبابه‌ هایی برای مسیر ِ “ای متّهم” و سبابه‌ هایی برای سوراخ ِ سد که خلقی خانه خراب و خلقی دگر بر آب، فریاد از پطروس ِ دل‌ کباب که فروهشته بود و دل‌ کشته.

مسطح‌ ترین پشته ‌های من برای فرود ِ آمپولهای شادمانی مهیا بود و من حامله‌ ی درد تو، که از من بالا می‌ رفتی و “می‌ رفتی بالاها”یت را هنوز راه دارم، که راه به راه و راه از راه و راه در راه نور می‌شود زیر سایه‌ ی کلاغهای ِ هنوز، قار قار.

هر رودی که دور می‌شود، نور می‌ شود و من هنوز رون ِ مرغ را به چرخش ِ ۱۸۰ درجه‌ ای نور ترجیح می‌ دهم ! که من یک “تو”ی ناخالصم با ضریب ِ اتصال ِ صفر. 

پ.ن. +

  اگه یه بار خوندی نفهمیدی اشکالی نداره،دوباره سعی کن

هواشناسی ++

کاش سیستمی بود که آب و هوا رو تا دو سه سال دیگه پیش بینی می کرد! از فکر کردن بهش کلافه شدم! در هر حال امروز آسمان صاف و پاکه... سایه ی کوهی بر سرم باعث به وجود اومدن خنکی ای لذت بخش شده 

 :بعدا نوشت+++ 

تو یکی از پست هام نوشته بودم

«چقدر دنبال اون آدم،اونی که وجودش روحت رو تغذیه کنه گشتن سخته!»    

 ولی حالا می خوام اعتراف کنم! سخت نبود، فقط شاید استمرارش سخت باشه