Return

یک تخت دونفره چوبی با ارتفاع بلند... آیینه ای که نور مهتاب رو دو چندان نمایان می کند... دو تن برهنه به یک پهلو خوابیده ... دستان قدرتمند مرد که به نشان حمایت دور بدن ظریف زن حلقه گشته... فاصله ای بین دو تن نیست... گویی زن تن برهنه خود را شرمسارانه در آغوش مرد پنهان کرده... بوسه های هر از گاه بر گردن و نوازش های گیسوی زن... زن به پهنای صورت اشک می ریزد از این حس زیبا و دل انگیز... هر دو تکانی می خورند... گویی چیزی در وجودشان الهام شده، مرد به چهره همسفر راهش عمیق می نگرد... هر دو لحظه ای به هم خیره نگاه می کنند... نور مهتاب بر چهره مرد هویدا شده و چشمان روشنش از همیشه زیباتر و باوقار تر خودنمایی می کند... هرم نفسهایشان گرمی خاصی به وجود اورده که مرد بر می خیزد و سر تا پای عروسکش را غرق بوسه می کند... لرزه هایی ریز هر از چند گاهی بر بدن زن می نشیند... لبان مرد بر پوست ظریف زن کشیده می شود و پایین می رود... پایین و پایین تر...

***دقیقه ها و لحظه های زیبا برای هر دو سریع می گذرد***

و حال... دو تن برهنه و خیس از عرق...گیسوی آشفته زن و بی رمقی مرد که در کنارش است... هوا گرگ و میش است و نزدیک سپیده... هر دو مست اند... مست از جام وجود هم... دیالوگ های زیبایی از ابراز علاقه ها و بوسه هایی چندگاه... و در آغوش کشیدن هم برای خوابی با آرامش دو چندان...

+ پ.ن.

از اینکه می نوشتم و نمی خواستین که درکم کنید کلافه شدم! مگه نه اینکه هر آنچه از دل برآید به دل بنشیند! گمونم تنها در مورد من صدق نمی کرد! بر می گردم به قبل.. به روزمرگی نوشتن و خاطرات و استراق های سمع... برمیگردم به آنچه بودم و فراموش می کنم آنچه هستم را... ملالی نیست.. این رسم روزگاران است.

++ هواشناسی

آسمان زندگی صاف تا کمی ابری... صدای رعدی از دور به گوش می رسد ولی برق آن را نمی بینم! گمونم در دیاری آسمان در حال باریدن است! نسیم پاییزی به مشامم می رسد و خنکایی به همراه دارد! سایبانی بر سر دارم و از آفتاب تند زرد و سرخ بیمم نیست! 

+++ اضافه نوشت: 

بعد از اتفاقاتی که توو کامنت دونی افتاد لازم شد بگم که این پست زائیده ذهن و خیال بنده بوده و هیچگونه ارتباطی به من و مخاطب خاص نداشته و نداره!